غزل دهقان سامانی

با محمل دلدار سفر كردم ورفتم

 

چون گرد زپي خاك بسر كردم و رفتم

 

گريان ز دو صد باديه چون ابر گذشتم

 

از گريه جهان را همه تر كردم و رفتم

 

دنبال جگر گوشه ي مردم بدويدم

 

از ديده روان خون جگر كردم و رفتم

 

گيرم سر راه تو به فرداي قيامت

 

زين نكته ات امروز خبر كردم و رفتم

 

يك گل كه بماند به رخ يار نديدم    

  

هر چند كه در باغ نظر كردم و رفتم

 

تا تيغ كشيدي به سوي معركه ي عشق

 

پيش از همه من سينه سپر كردم و رفتم

 

(( دهقان‌))ز صبا زيزو زبرتا شده زلفش

 

از رشك جهان زيروزبر كردم و رفتم

 

 

 دهقان سامانی

 

 

كردم منبع